Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΗΜΕΡΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΘΕΡΑΠΕΙΩΝ
Δυνάμεις και αντοχές μετρούν οι φαρμακευτικές μετά τα νέα κριτήρια που θέσπισε το υπουργείο Υγείας αναφορικό με την είσοδο των νέων Θεραπειών στη χώρα μας. Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδος, Πασχάλης Αποστολίδης, μιλά στο Κ για το πώς οι εταιρείες του χώρου επανακαθορίζουν την πολιτική τους στην ελληνική αγορά. Παρά τις συνεχείς προειδοποιήσεις των φαρμακευτικών για τις συνέπειες στην αγορά και την πρόσβαση των ασθενών στις θεραπείες τους, τα μέτρα του υπουργείου Υγείας για τα καινοτόμα φάρμακα είναι πλέον πραγματικότητα.
Ποιο είναι τώρα το επόμενο σας βήμα
Στην προκρούστεια κλίνη του υπουργείου Υγείας περίσσευαν και τα δικαιώματα των Ελλήνων ασθενών και οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που θα τα εξασφάλιζαν. Γι’ αυτό και προτιμήθηκε ο εύκολος τρόπος της παρεμπόδισης της εισόδου νέων σωτήριων φαρμάκων μέσα από ένα δαιδαλώδες και φορομπηχτικό πλαίσιο, που είτε θα τα φέρνει με επιπλέον καθυστέρηση 2-4 ετών είτε δεν θα τα φέρνει καθόλου. Η εφαρμογή των νέων μέτρων πλήττει δραματικά την καινοτομία και οδηγεί σε άδικη αντιμετώπιση και διακριτική μεταχείριση κάποιων σκευασμάτων έναντι άλλων, ενώ δεν εξασφαλίζει στέρεα δημοσιονομικά οφέλη. Αντίθετα, μάλιστα, ήδη αποδεικνύεται η αδυναμία να συγκρατηθεί η φαρμακευτική δαπάνη, καθώς, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του ΕΟΠΥΥ, η υπέρβαση για to πρώτο πεντάμηνο του 2017 ανέρχεται περίπου σε 320 εκατ. ευρώ, και μάλιστα χωρίς να έχει υπολογιστεί η εισαγωγή νέων φαρμάκων. Διαφαίνεται, λοιπόν, ότι και to rebate θα είναι αυξημένο κατά 140 εκατ. ευρώ και δεν θα επιτευχθεί ο στόχος μείωσης του clawback κατά 30% για το 2017. Επιπλέον, οι εταιρείες μέλη μας ήδη λαμβάνουν τα σημειώματα του νεοεισαχθέντος ενοποιημένου rebate για το πρώτο τρίμηνο του 2017, τα m οποία στην πλειονότητα τους είναι από 2 έως 5 φορές παραπάνω, πέραν των προβλέψεων, ενώ η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη παραμένει σταθερή. Όταν, όμως, η φαρμακευτική δαπάνη, αντί να ορίζεται από τις πραγματικές και αξιολογημένες επιστημονικά ανάγκες των Ελλήνων πολιτών, προσδιορίζεται με λογιστικούς κόφτες , όλοι καταλαβαίνουν ποιοι και με τι κόστος πληρώνουν αυτές τις επιλογές. Σήμερα δαπανούμε λιγότερα και από το 50% του μέσου ευρωπαϊκού όρου, κι αυτό, όπως κι αν βαπτιστεί, δεν αλλάζει. Εξορθολογισμός που αγνοεί την πραγματικότητα και δεν ακουμπά το 85% των δαπανών Η φαρμακευτική δαπάνη, αντί να ορίζεται από τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών, προσδιορίζεται με λογιστικούς “κόφτες” υγείας αφού μόνο το 15% είναι φαρμακευτική δαπάνη δεν είναι τίποτε άλλο από εικονικές στοχοθεσίες, με πραγματικά όμως θύματα. Και μάλιστα τα πιο αδύναμα, τους ασθενείς, ιδιαίτερα δε τους οικονομικά ασθενέστερους. Είναι μια τραγική και λυπηρή εξέλιξη, καθώς θυσιάζει δικαιώματα που όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης δεν είχαν χαθεί. Τα επόμενα βήματα πλέον ανήκουν στην κυβέρνηση, που θα διαχειριστεί τις συνέπειες των πολιτικών της σε ανθρωπιστικό και οικονομικό επίπεδο. Σε ό,τι μας αφορά, εμείς θα επιμένουμε σταθερά πως είμαστε οι φυσικοί σύμμαχοι της Πολιτείας για ένα λειτουργικό και αξιόπιστο δημόσιο σύστημα υγείας, που θα σέβεται και τις ανάγκες των ασθενών και τις δημοσιονομικές δυνατότητες της χώρας.
Έχετε πολλές φορές μιλήσει για τον κίνδυνο αποεπένδυσης από τις επιχειρήσεις του κλάδου, ειδικά από τις πολυεθνικές. Πόσο κοντά είναι σήμερα αυτό το ενδεχόμενο
Αυτές που χθες περιγράφονταν ως κίνδυνος σήμερα είναι η περιγραφή της ζοφερής κατάστασης που επικρατεί στον φαρμακευτικό κλάδο της χώρας. Ξέρετε, οι αντοχές δεν είναι ατελείωτες. Απλήρωτες οφειλές, ανεξέλεγκτες επιβαρύνσεις μέσω υποχρεωτικών και απροσδιόριστων επιστροφών και εκπτώσεων, μόνιμες φορολογικές επιδρομές, γραφειοκρατία, capital controls, αντιεπιχειρηματικό περιβάλλον, η αποεπένδυση είναι φυσική εξέλιξη. Και αφορά τη δεύτερη εξαγωγική δύναμη της χώρας. Και αφορά και τις ελληνικές και τις διεθνείς εταιρείες. Προσέξτε, αυτό δεν προκύπτει ως συνεπακόλουθο της δημοσιονομικής κρίσης, αλλά ως αποτέλεσμα της έλλειψης ορθολογικής κρίσης για ίο τι απαιτείται για να ξεφύγουμε από τα δεινό των τελευταίων ετών. To έχουμε εξηγήσει επανειλημμένα και τεκμηριωμένα πως ο φαρμακευτικός κλάδος, εάν διευκολυνθεί από την Πολιτεία, μπορεί να αποτελέσει βασική συνιστώσα του νέου παραγωγικού μοντέλου της χώρας, που θα εδράζεται στην καινοτομία και την εξωστρέφεια. Προσελκύοντας επενδύσεις, ενισχύοντας τα δημόσια έσοδα και αξιοποιώντας το επιστημονικό μας δυναμικό, που σήμερα αναζητά το μέλλον του στο εξωτερικό. Δεν είναι ζήτημα χρημάτων, ζήτημα νοοτροπίας και βούλησης είναι. Το Βέλγιο συγκεντρώνει 2,5 δισ. τον χρόνο για τις κλινικές μελέτες, όταν η Ελλάδα συγκεντρώ νει κάτω και από 80 εκατομμύρια. Πρόσφατα μια νέα εταιρεία βιοτεχνολογίας ανακοίνωσε την είσοδο της στην ελληνική αγορά. Αυτό δεν σημαίνει πως υπάρχει ακόμη χώρος για δραστηριοποίηση στον χώρο του φαρμάκου Αποτέλεσε μια φωτεινή και καλοδεχούμενη εξαίρεση. Η χώρα μας διαθέτει τεράστιες δυνατότητες. Ο φαρμακευτικός της κλάδος έχει κερδίσει τη διεθνή αναγνώριση. Το πρόβλημα είναι πως, με το υπάρχον περιβάλλον, ο φαρμακευτικός κλάδος ασφυκτιά και, ενώ θα μπορούσε να πρωταγωνιστεί στον τομέα που συγκεντρώνει τα περισσότερα επενδυτικά κεφάλαια σταν κόσμο, αγωνίζεται για την επιβιωσή του.
Πιστεύετε πως η Πολιτεία έχει χειριστεί σωστά την κάλυψη των ανασφάλιστων πολιτών
Η προστασία των πιο ευάλωτων συμπολιτών μας, σε αυτή την πρωτόγνωρη κρίση που σάρωσε τα πάντα, αποτελεί αδιαμφισβήτητη κοινωνική, πολιτική και εταιρική υποχρέωση, αλλά και αναγκαία προϋπόθεση για να ξανασταθεί με επιτυχία η πατρίδα μας στα πόδια της. Σε συνθήκες αξιοπρέπειας για όλους τους πολίτες της. Εμείς στον ΣΦΕΕ στηρίξαμε και στηρίζουμε έμπρακτα αυτή την επιλογή, καθώς το κόστος ενός στα τέσσερα φάρμακα καλύπτεται από τα μέλη μας. Η Πολιτεία όχι μόνο φαίνεται να μην το αναγνωρίζει, αλλά το χειρότερο που κάνει είναι να δυσκολεύει, όπως σας προείπα, και τη συνέχιση του έργου μας. Το κόστος των ανασφαλίστων, για παράδειγμα που συνεχώς μεγαλώνει , εάν η Πολιτεία μάς ζητούσε να δίναμε δωρεάν τα αναγκαία φάρμακα αντί να μας τα παίρνει μέσω των υποχρεωτικών επιστροφών, θα μας ήταν οικονομικά προσφορότερο! Αν, βεβαίως, την απασχολούσε η βιωσιμότητά μας. Αλλά, αν εμείς δεν είμαστε βιώσιμοι, πώς θα είναι βιώσιμο το δημόσιο σύστημα υγείας Το ότι προφανή ερωτήματα δεν απαντώνται δεν σημαίνει ότι τα προβλήματα που τα γεννούν δεν υπάρχουν. Η ελληνική εκδοχή ενός κράτους που συνεχώς στρουθοκαμηλίζει είναι και η αιτία που η κρίση διαιωνίζεται.

Πασχάλης Αποστολίδης, πρόεδρος ΣΦΕΕ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17/06/2017