Απόψεις Από τον ΘΟΔΩΡΗ ΚΑΛΟΥΔΗ

Ισως δεν είναι ευρύτερα γνωστό, αλλά το ελληνικό φάρμακο είναι ένα διαμάντι της ελληνικής βιομηχανικής παραγωγής. Εκατοντάδες Ελληνες επιστήμονες ερευνούν, πειραματίζονται, αξιολογούν και συνθέτουν εξαιρετικά φαρμακευτικά σκευάσματα και πρωτοποριακές φαρμακευτικές συσκευές, που παράγονται σε 27 σύγχρονα εργοστάσια που απασχολούν περισσότερους από 15.000 εργαζομένους.
Ισως δεν είναι ευρύτερα γνωστό, αλλά η ελληνική φαρμακοβιομηχανία αναγνωρίζεται από διεθνείς ανεξάρτητες μελέτες ως ένας βασικός πυλώνας ανάπτυξης της χώρας. Ηδη προσφέρει σημαντική προστιθέμενη αξία στην οικονομία και είναι η δεύτερη εξαγωγική δύναμη. Τα ελληνικά φάρμακα ταξιδεύουν σε 142 χώρες, πιστοποιούνται από αυστηρούς οργανισμούς και τα εμπιστεύονται εκατομμύρια γιατροί και ασθενείς.
Ισως δεν είναι ευρύτερα γνωστό, αλλά η ελληνική φαρμακοβιομηχανία έχει περισσότερα από 60 χρόνια ζωής και προσφέρει αποτελεσματικές θεραπείες στους Ελληνες ασθενείς με χιλιάδες ποιοτικά, αποτελεσματικά και οικονομικά σκευάσματα. Δεν στήθηκε ως θυγατρικός αρμός πολυεθνικών ή από μεγάλους επενδυτές. Ηταν κάποιοι οραματιστές, κάποιοι ξεροκέφαλοι που την ξεκίνησαν από μικρά παρασκευαστήρια για να τη μεγαλώσουν με πείσμα και πολλή δουλειά και να την παραδώσουν στις νεότερες γενιές, ως οικογενειακές κυρίως επιχειρήσεις. Πενταφράγκας, Γιαννακόπουλος, Κάτσος, Δέμος και πολλοί άλλοι πρωτοπόροι, άγνωστοι στους πολλούς, έγραψαν μερικές από τις πιο λαμπερές σελίδες της ελληνικής βιομηχανικής παραγωγής.
Όμως μια χώρα που είναι αφιλόξενη για τους δημιουργικούς πολίτες της, με ιδεοληψίες και εμμονές, βαθιά αντιεπιχειρηματική είτε με Παπανδρέου είτε με Σημίτη, ή με Καραμανλή, ή με Τσίπρα δεν είναι παράδοξο ότι αγνοεί πώς να αξιοποιήσει τα αναπτυξιακά της κύτταρα. (Αλλωστε δεν έκανε και πολλά για να τα αναπτύξει…)
Στους καιρούς μάλιστα των μνημονίων έμαθε να ξεπουλάει εύκολα τα χρυσαφικά της και να παραδίδει τυφλά τις αξίες της χωρίς αντίσταση, χωρίς ντροπή. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που απαξιώνεται καθημερινά η ελληνική φαρμακευτική παραγωγή και παραδίδεται στις επιδιώξεις των δανειστών. Δεν είναι τυχαίο που όλες οι αποφάσεις για τη φαρμακευτική πολιτική είναι ανερμάτιστες, αντίγραφα ιδιοτελών εντολών. Ευνοούν τις ακριβές εισαγωγές, χτυπούν αλύπητα το φτηνό ελληνικό φάρμακο και αποσταθεροποιούν την ισορροπία που αυτό εξασφαλίζει στο ασφαλιστικό σύστημα. Και δυστυχώς δεν θα είναι τυχαία ενδεχόμενη αποβιομηχάνιση ή ο αφελληνισμός και στον κλάδο του φαρμάκου, με αποτέλεσμα την άνευ όρων παράδοση του Εθνικού Συστήματος Υγείας στις ορέξεις του πολυεθνικού εμπορίου.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ 25/05/2017